epoka w dziejach staroż. Egiptu, przypadająca na III tysiąclecie p.n.e. (najczęściej historycy podają daty 2636–2181), występująca po okresie tynickim (archaicznym); rządy sprawowały dynastie od III do VI (zw. memfickimi); dzieje znane jedynie szczątkowo (wojny z Nubią, Libią, wyprawy na Płw. Synaj), rekonstruowane gł. z zachowanych zabytków kultury materialnej w postaci piramid, naczyń, broni, biżuterii; wiadomo, że w okresie V dynastii nastąpił wzrost znaczenia kapłanów, którzy skupili w swych rękach znaczne obszary ziemskie, co doprowadziło do zamieszek i upadku S.P., w efekcie rozbicie kraju na dwie części z ośr. władzy w Nennesut (k. Fajum) i Tebach.
EGIPTU STAROŻYTNEGO SZTUKA, EGIPSKI KANON W SZTUCE, KAIR, TEKSTY PIRAMID, EGIPTU STAROŻYTNEGO PIŚMIENNICTWO, EGIPTU STAROŻYTNEGO MUZYKA, EGIPT STAROŻYTNY