(1966-90)
pismo wyd. w Warszawie. W deklaracji programowej redakcja określiła je jako "miesięcznik marksistowski", wyraziła przekonanie, że "literatura jest sztuką ideową", i chęć objęcia "wszystkich dziedzin sztuki, kultury i myśli humanist.". Temu programowi "M. L." został wierny do końca. Od 1966 r. red. naczelnym był W. Sokorski, od 1974 - A. Bukowska. W zespole red. w różnych latach znaleźli się tacy wybitni twórcy, jak np. A. Kuśniewicz, J. Putrament, T. Hołuj, E. Bryll, J. Przyboś, S. Grochowiak, W. Terlecki, M. Piechal, E. Stachura. Krytykę lit. uprawiali w piśmie K. Wyka, Z. Libera, A. Sandauer, J. Błoński, A. Lam (zastępca red. naczelnego), H. Markiewicz. O teatrze pisał m.in. J. Koenig, o filmie - K. T. Toeplitz, rysunki wykonywał J. Młodożeniec. Wśród wielu tematów, podejmowanych w "M. L.", do najczęstszych należały: społ. obowiązki lit. (wypowiedzi W. Sokorskiego, W. Maciąga), problemy warsztatu pisarskiego (wypowiedzi M. Wańkowicza, J. Iwaszkiewicza, T. Parnickiego), ocena II Rzeczypospolitej, stosunki pol.-niem. i pol.-ros. Pismo miało stałe działy: Literatura - Sztuka - Kultura zawierał utwory lit. (wiersze lub fragm. współcz. prozy, mającej się wkrótce ukazać drukiem), teksty krytyczne oraz artykuły dotyczące rozwoju lit. i sztuki, Historia - Filozofia - Społeczeństwo zawierał szkice, rozprawy, dyskusje o różnych dziedzinach myśli współcz., w rubryce Archiwum drukowano gł. nieznane listy wybitnych pisarzy (J. Słowackiego, J. Kadena-Bandrowskiego, S. I. Witkiewicza). Dalej następowały Noty, recenzje, Diariusz - comiesięczny przegląd wydarzeń kult. Stałe felietony pisali m.in. J. Putrament (Notatki historyczne), J. Przyboś (Zapiski bez daty), E. Stachura (Wszystko jest poezją). Specjalnością "M.L." były redakcyjne dyskusje, np. o przemianach inteligencji pol., konfliktach ideologicznych, związku między literaturą a świadomością społ., ocena 20-lecia międzywojennego. Na początku l. 80. zmalała dynamika dyskusji. W nocie Od redakcji (1982) uznano pluralizm światopoglądu i kulturalny za źródło wzbogacające ogół. Pismo przestało istnieć w 1990 r.