Franciszek (1741-1825)
poeta; syn ubogiego szlachcica z Pokucia; twórczość K. ogłaszana gł. w kolejnych tomach Zabawek wierszem i prozą to najważniejszy przejaw sentymentalizmu w lit. pol. XVIII w., dał też K. wykład założeń estetycznych i filoz. tego prądu (O wymowie w prozie albo w wierszu, 1782, O szczęściu człowieka. List do Rozyny, 1783); liryki miłosne (Laura i Filon, Do Justyny tęskność na wiosnę); poezja obywatelska Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim (opublikowana po I rozbiorze), Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta, przeznaczony dla ludu śpiewnik rel. Pieśni nabożne, zawierający m.in.: Kiedy ranne wstają zorze, Wszystkie nasze dzienne sprawy, kolędę Bóg się rodzi.
OŚWIECENIE, POLSKA. LITERATURA. OŚWIECENIE, PUŁAWY