(lit.)
jeden z głównych bohaterów powieści Pan Wołodyjowski H. Sienkiewicza; Tatar, syn Tuhaj-beja, za młodu porwany przez pana Nienaszańca, który chciał wymienić Azję za swoją wziętą przez Tatarów w jasyr siostrę Halszkę; splot okoliczności sprawił, że porzuconego na stepie, na wpół żywego Azję znalazł pan Nowowiejski, który zabrał chłopca do domu i wychowywał; Azja przyłapany na romansowaniu z Ewką został surowo ukarany; urażony w swej dumie poprzysiągł zemstę i uciekł z domu Nowowiejskich; zaciągnął się w szeregi polskiego wojska, służył pod komendą Wołodyjowskiego; po nieudanej próbie porwania Basi Jeziorkowskiej (jest w niej zakochany), ranny i oszpecony przez komendantową, rozwścieczony najeżdża Raszków, okrutnie mści się na rodzinie Nowowiejskich, podpala miasteczko i morduje jego mieszkańców; przechodzi ze swoim wojskiem na stronę turecką; pojmany przez Adama Nowowiejskiego kończy swój żywot z rąk wachmistrza Luśni (wbity na pal, traci oko i zostaje podpalony).