(poema naiwne) (1943)
cykl kilkunastu krótkich wierszy Cz. Miłosza z t. Ocalenie (1945), ukazujących krainę spokoju i bezpieczeństwa, w której najważniejszą rolę odgrywają Ojciec, Matka, Dom, Ogród oraz Wiara, Nadzieja, Miłość. Wzorem dla niej jest Soplicowo z Pana Tadeusza A. Mickiewicza. Ta realizacja marzeń umożliwia zachowanie dystansu wobec wojennej rzeczywistości. Niemożliwa w 1943 r. utopia została opowiedziana naiwnym, dziecięcym językiem - przypomina baśniową przypowieść (świat postrzegany przez dziecko). Swoje credo wygłosił Miłosz w tryptyku Wiara, Nadzieja, Miłość. Twierdzi, że kierowany wolą Boga świat - mimo istnienia w nim zła - jest zorganizowany dobrze i rozumnie, a kochać znaczy zobaczyć w drugim człowieku odbicie wszechświata. Ta sama myśl w Przypowieści o maku: świat pomniejszony do rozmiarów makówki jest miniaturą wszechświata.