(1943)
wiersz K. K. Baczyńskiego, podarunek imieninowy dla żony Barbary. W utworze występują 3 czasy: ukazywana w konwencji arkadyjskiej, będąca znakiem umiłowania życia przeszłość oraz konstruowane przez motyw zaciskającego się kręgu - symbolu nadchodzącej nieuniknionej śmierci (czasowniki dokonane: przetnie, rozedrze) teraźniejszość i przyszłość. Wersy mówiące o przyszłości zaczynają się od "a mnie przecież…" - wyraz żalu?, buntu?, pretensji do losu? Pragnienie życia i poczucie obowiązku (konieczność walki) tworzą układ równorzędny, dlatego w zakończeniu wiersza następuje heroiczna zgoda na los, potwierdzenie wcześniejszego wyboru ("Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało / wielkie sprawy głupią miłością").
- pała, 1. „ocena niedostateczna;...
- BARTELSKI Lesław Maria, (1920-2006)
- Bartelski Lesław Maria, (ur. 1920)