śpiew liturgiczny kościołów chrześc. podległych patriarchatowi w Antiochii (III-IV w.); jego stworzenie przypisuje się św. Efremowi i jego następcom: Narsajowi z Edessy (koniec V w.), Jakubowi z Sarugh (zm. 521) i Severusowi z Antiochii (zm. 538); elementy ch.s. przejęli św. Hilary oraz św. Ambroży (śpiew antyfonalny), a także twórca świetności hymniki bizantyjskiej, Romanus. Wyróżnia się trzy typy ch.s.: madraszę - samodzielny hymn, którego kolejne zwrotki śpiewał solista, zaś refren wykonywał chór; sogithę - hymn wykonywany antyfonicznie przez dwa chóry z udziałem solisty; kalę lub enjanę - pieśń śpiewana pomiędzy wersetami psalmu.
- GREGORIAŃSKI CHORAŁ, rzymski chorał
- SYRYJSKA MUZYKA, w starożytności powstawała...
- chorał gregoriański, rzymski chorał, repertuar śpiewów liturg.(...)