kalendarz stosowany w Chinach; początkowo oparty na zjawiskach księżycowych; rok liczył 354 dni i składał się z 12 miesięcy na przemian 29- i 30-dniowych. Rozbieżność z rokiem zwrotnikowym wyrównywano dodając (siedmiokrotnie w ciągu 19-letniego cyklu) trzynasty miesiąc. Później nadano mu charakter k. księżycowo-słonecznego, w którym rok składał się z 366 dni i 12 miesięcy po 30 i 31 dni. Początek roku przypadał (wg naszej rachuby czasu) między 21 I a 12 II; 105 n.e. k.ch. zmodernizowano wprowadzając podział czasu na cykle 60-letnie, dzielące się na 12 okresów. W każdym cyklu pięciokrotnie powtarzały się znaki chińskiego zodiaku słonecznego (Szczur, Wół, Tygrys, Zając, Smok, Wąż, Koń, Owca, Małpa, Kogut, Pies i Świnia), a lata panowania tych znaków przyjmowały ich nazwy, np. 1993 - rok Koguta, 1994 - rok Psa, 1995 - rok Świni. Ch.k. cykliczny przejęli Koreańczycy i Japończycy. Od 1949 w Chinach przyjęto oficjalnie kalendarz gregoriański, lecz nadal w użyciu pozostaje ch.k. cykliczny z erą liczoną od 2637 p.n.e., tradycyjne zaś chińskie święta (włącznie z Nowym Rokiem) obchodzi się według obiegów Księżyca.
- pismo, system znaków służących...
- JAPONIA, Nippon, Nihon
- FRANCISZEK KSAWERY, (1506-52)