(mat.)
jedno z podstawowych pojęć matematyki; w pierwotnym znaczeniu abstrakcyjny twór służący do oznaczania liczności wydzielonych partii przedmiotów (zbiorów); pojęcie l. w swym hist. rozwoju uległo różnym uogólnieniom - od liczb naturalnych 1, 2, 3... począwszy, poprzez l. całkowite (dodatnie i ujemne), wymierne (ułamki liczbowe), rzeczywiste (l. wymierne i niewymierne), zespolone i inne, aż do l. kardynalnych i l. porządkowych. Systematycznym badaniem różnych rodzajów l. zajmuje się arytmetyka, natomiast badaniem ich specjalnych właściwości - teoria l. W rozwoju kultury ludzkiej pierwsze pojawiły się l. naturalne (pierwotne przeciwstawienie: jeden - wiele), liczbowe systemy pozycyjne - w I tysiącleciu p.n.e. w starożytnej Babilonii, w pierwszych latach n.e. u Majów, przed IX w. n.e. w Indiach, skąd system dziesiątkowy przejęli Arabowie, od nich zaś kultura europejska.