w filozofii byt istniejący, zasada od niczego niezależna i niczym nie uwarunkowana; byt doskonały posiadający rację swojego istnienia i pełnię w sobie; na ogół (ale niekoniecznie) utożsamiany z osobowym Bogiem religii; koncepcje idealistyczne traktowały a. jako najwyższą warstwę kosmosu, jednię, trwanie i niezmienną prawdę, dobro, konieczność, nieskończoność, wszechmoc lub nieskończony wszechświat; Arystoteles pojmował a. jako jedynie motor (pierwszy poruszyciel), a nie stwórcę świata; św. Tomasz z Akwinu pojmował a. jako istnienie samoistne; E. Renan utożsamiał a. z ogółem praw rządzących rzeczywistością.
MISTYCYZM, BRAHMAN, BRAMINIZM, TAO