doktryna i postawa negacji istnienia Boga, a także każdej rzeczywistości transcendentnej wobec człowieka; a. odrodził się w epoce oświecenia (La Mettrie, Holbach, Helwecjusz), w XIX w. głosiła a. lewica heglowska (Feuerbach, Marks), uznając go za warunek wyzwolenia człowieka i pozytywiści, negujący istnienie niematerialnego wiecznego bytu; współcześnie a. rozpowszechnia się w formie agnostycyzmu.
FICHTE Johann Gottlieb, FEUERBACH Ludwig Andreas, WOLNOMYŚLICIELSTWO, WATYKAŃSKIE SOBORY, HEGLIZM, EUHEMER, LIBERTYNIZM, PAPINI, JACOBSEN, WOLNOMULARSTWO