szkoła filozoficzna pozostająca pod wpływem G.W.F. Hegla, z której po jego śmierci wyodrębniły się dwa kierunki: lewicowy i prawicowy. Gł. powodem podziału wśród kontynuatorów myśli Hegla była różnica poglądów na temat absolutu. Prawica (G.A. Gabler, K.J. Rosenkranz) utożsamiała ideę absolutną (Ducha) z osobowo-transcendentnym Bogiem, lewica - o wiele bardziej znacząca w dziejach myśli - (L. Feuerbach, D.F. Strauss, B. Bauer, M. Striner, młody K. Marks) interpretując h. jako naturalistyczny panteizm (duch jest ludzkością), zbliżała się do ateizmu, przekształcając h. w doktrynę rewolucyjną. Prawica traktowała zastane instytucje polityczne i religijne jako przejaw rozumności dziejów. W Polsce h. reprezentują A. Cieszkowski (interpretujący aktywistycznie heglowską filozofię dziejów) i K. Libelt, w Rosji W.G. Bieliński i A.I. Hercen. W XX w. h. miał gł. przedstawicieli we Włoszech (B. Croce i G. Gentile).
HEGLIZM
Nauki społeczne i humanistyka
DE SANCTIS Francesco, HERCEN, SMETANA, ENGELS Friedrich, , KAMIEŃSKI, SYNTEZA, FILOZOFIA, MAJORKIEWICZ, HEGEL