(1820-95)
filozof niemiecki, teoretyk marksizmu; w napisanej wspólnie z K. Marksem (1845-46) Ideologii niemieckiej sformułował zasady materializmu historycznego, doprowadzając do zerwania z młodoheglizmem, z którego obaj się wywodzili. Razem napisali też Manifest komunistyczny (1848). E. przyczynił się do skierowania zainteresowań Marksa na problematykę ekonomiczną, ponadto od 1849 zapewniał jemu i jego rodzinie utrzymanie w Anglii (sam pochodził z bogatej rodziny przemysłowców i poza działalnością naukową prowadził firmę). O ile Marks zajmował się głównie badaniami nad społeczeństwem, ekonomią i historią, to E. starał się przedstawić całościową koncepcję przyrody zgodnie z materialistyczno-dialektyczną jej interpretacją (Dialektyka przyrody). Po śmierci Marksa zajął się zredagowaniem dwóch ostatnich tomów Kapitału, stając się największym autorytetem naukowym i politycznym wśród marksistów. Przyczynił się do zorganizowania II Międzynarodówki (1889); inne prace: Położenie klasy robotniczej w Anglii, Rozwój socjalizmu od utopii do nauki, Anty-Dühring, Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa.
LENINIZM, ERFURCKI PROGRAM, KOMUNIZM, , ZWIĄZEK KOMUNISTÓW, DÜHRING Eugen Karl, DEMOKRACJA WOJENNA, MARKSIZM, DYKTATURA PROLETARIATU, REWOLUCJA SOCJALISTYCZNA