język neołaciński, oficjalny w Hiszpanii i krajach Ameryki Łac. (Meksyk, Gwatemala, Kuba, Dominikana, Salwator, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Peru, Ekwador, Chile, Paragwaj, Argentyna, Urugwaj oraz stowarzyszone ze Stanami Zjednoczonymi Puerto Rico), rozpowszechniony także w byłych koloniach Hiszpanii (Filipiny, Maroko, płd. stany USA), jego archaiczną formą posługują się w diasporze Żydzi sefardyjscy. Historycznie wywodzi się z dialektu kastylijskiego, który przybrał skodyfikowaną formę na przełomie XVI i XVII w. Dla odróżnienia innych języków Hiszpanii (kataloński, baskijski, galicyjski) j. h. często nazywany jest kastylijskim (castellano), który to termin przyjął się zwł. w Ameryce Łac. W stosunku do łaciny cechą najbardziej charakterystryczną jest utrata początkowego f w wyrazach (farina - harina) oraz obecność w słownictwie wyrazów wywodzących się z dawnych języków iberyjskich i arabskiego.
- ROMAŃSKIE JĘZYKI, grupa języków z rodziny...
- por favour, [ wymawiaj por fawor]...
- hose armando, z języka hiszpańskiego;...