ang. Labour Party (polit. 1)
jedna z dwóch gł. partii politycznych w W. Brytanii, zał. 1900 pn. Komitet Reprezentacji Robotników jako federacja zrzeszająca związki zawodowe, organizacje spółdzielcze i rozmaite stowarzyszenia socjalistyczne oraz czł. Fabian Society (Niezależnej Partii Pracy); początkowym celem było wprowadzenie do parlamentu reprezentacji robotników i lewicującej inteligencji; 1906 zmieniła nazwę na P.P., zdobywając w wyborach 26 mandatów; do 1918 wspierała w Izbie Gmin reformy proponowane przez Partię Liberalną; następnie zreorganizowana (dopuściła udział czł. indywidualnych) i zreformowana programowo (za cel uznała stopniowe przejście do socjalizmu poprzez ewolucyjne uspołecznienie środków produkcji), 1922 stała się drugą co do znaczenia partią w parlamencie; 1924 i 1929-31 partia rządząca (gabinety MacDonalda); podczas II woj. świat. w rządzie koalicyjnym; 1945 zdecydowanie wygrała wybory (rząd C. Attlee), przeprowadziła częściową nacjonalizację przemysłu, wprowadziła program reform socjalnych (tzw. plan Beveridge'a), zapoczątkowała proces dekolonizacji, utrzymując bliskie stosunki z USA i Europą Zach.; rozłam wewn. na początku lat 50. (skrzydło skrajnie lewicowe z A. Bevanem na czele opowiadało się za dalszą nacjonalizacją i rozluźnieniem stosunków z USA; skrzydło umiarkowane kierowane przez H. Gaitskella było za kontynuacją dotychczasowej polityki) doprowadził 1951 do utraty władzy; odzyskała ją 1964-70 pod przywództwem H. Wilsona i 1974-79 J. Callaghana; rosnąca rola związków zawodowych w P.P. doprowadziła do porażki wyborczej i długotrwałego kryzysu; 1991 z P.P. wystąpiła grupa umiarkowanych działaczy tworząc Partię Socjaldemokratyczną; 1993 liczyła 231 tys. czł. indywidualnych oraz blisko 5 mln zrzeszonych w afiliowanych organizacjach i związkach zawodowych; 1997 wygrała wybory (pod przywództwem T. Blaira).
- PARTIA PRACY, (polit. 2)
- Partia Pracy, (ang. Labour Party)
- PARTIA PRACY, ugrupowanie polityczne...