teoria zdań
podstawowy dział logiki formalnej, obejmuje wzory log. (schematy wnioskowania niezawodnego) ze zmiennymi zdaniowymi, które występują w postaci funkcji prawdziwościowych; teoria zdań bada związki log. między zdaniami złożonymi, przede wszystkim stosunki bezpośredniego wynikania; posługuje się: a) zmiennymi zdaniowymi (zmienna log.), które oznacza się małymi literami p, q, r, zgodnie z prawidłami notacji logicznej, b) funktorami zdaniotwórczymi od argumentów zdaniowych (stała log.), czyli spójnikami przyzdaniowymi (negacja) i międzyzdaniowymi (alternatywa, dysjunkcja, implikacja, koniunkcja, równoważność), c) wyrażeniami złożonymi, będącymi kombinacjami zmiennych i funktorów, w skład których wchodzą też niekiedy kwantyfikatory; analiza w ramach r.z. prowadzi do formułowania twierdzeń i praw log., zgodnie z regułami wnioskowania; dla weryfikacji wyrażeń (praw) stosuje się zero-jedynkową metodę kontroli (matryce log.); wśród praw rachunku zdań do najważniejszych należą: prawo tożsamości, prawo sprzeczności, prawo wyłączonego środka, prawo logiczne transpozycji, zasada podwójnego przeczenia, modus ponendo ponens, modus ponendo tollens, modus tollendo ponens, modus tollendo tollens, prawo symplifikacji, prawa redukcji do absurdu, prawa Dunsa Szkota, prawa De Morgana, prawo negowania implikacji, prawo sylogizmu hipotetycznego, prawo eksportacji i importacji, prawo komutacji, prawa dylematu konstrukcyjnego i destrukcyjnego.
- KWANTYFIKATORÓW RACHUNEK, rachunek predykatów,...
- NAZW RACHUNEK, teoria nazw
- zdać, (ja) zdam egzamin z matematyki...