termin określający różne formy buddyzmu praktykowane w Tybecie i krajach z nim sąsiadujących oraz w Mongolii; wprowadzony w VII w. przez kaznodziejów indyjskich i chiń. w formie buddyzmu mahajana o charakterze monastycznym; przez wieki l. przechodził różne reformy i podziały, m.in. zasymilował elementy hinduskiego tantryzmu; od XIV w. zdominowany przez doktrynę tzw. żółtych czapek o hierarchicznej strukturze (władza polit. i świecka należy do dalajlamy, religijna do panczenlamy, uznawanego za wcielenie Buddy; ich wyłanianie oparte jest na skomplikowanej i ezoterycznej zasadzie sukcesji); po chiń. agresji na Tybet (1951) dalajlama przebywa na emigracji.
MONGOLSKA MUZYKA, MONGOLSKA SZTUKA, ZAKAZANE MIASTO, CELIBAT, TYBETAŃCZYCY, NAM-CO, TENGRI, MONGOLIA, LAMA, BURIACI
- lamaizm aseks, wdoktrynie lamaizmu kosmos...
- celibat, rezygnacja z małżeństwa...
- kargyudpa, (tyb.)