główny bohater egipskiej sagi rodzinnej, pióra Nadżiba Mahfuza Opowieści starego Kairu
W 3 tomach noszących nazwy arabskich uliczek dzielnicy Kairu: Bajna al-Kasrajni, (1956), Kasr asz-Szauk,(1957) As-Sukkarijja (1957), autor wraz z najważniejszymi wydarzeniami politycznymi oraz przemianami obyczajowymi relacjonuje życie trzech pokoleń kairskiej rodziny kupieckiej w latach 1917-44. Ahmad ‘Abd alDżawwad, dla przyjaciół wesoły i wielkoduszny kompan, dla rodziny jest tyranem, wymagającym absolutnego posłuszeństwa od żony ➞ Aminy, dorosłych synów ➞ Jasina i ➞ Fahmiego córek ➞ Chadidży i ➞ Aiszy oraz ucznia➞ Kamala. To on decyduje o ich ślubach, rozwodach, zabrania wychodzenia z domu żonie i córkom. W domu rodzinnym kreuje się na pobożnego muzułmanina o nieskazitelnej moralności, prowadzi synów do meczetu na modlitwę piątkową, wymaga od nich postępów w nauce i nienagannego zachowania. Ale wieczory spędza w kawiarniach, przy kielichu, zabawiając się opowiadaniem pieprznych dowcipów i śpiewaniem dwuznacznych pieśni w wesołej kompanii przyjaciół – kupców i śpiewaczek weselnych, które jak dawne dworskie niewolnice Abbasydów, łase są miłosnych związków i prezentów od bogatych wielbicieli.Abd al-Dżawwad rozkoszuje się kolejnymi przygodami, co noc wraca lekko pijany do domu, w którym przybiera natychmiast postawę pana i władcy. Gdy raz w czasie jego wyjazdu w interesach żona Amina wyszła pod opieką małego Kamala pomodlić się w meczecie i zagroził jej rozwodem. Jest inteligentny i właściwie ocenia ludzkie charaktery, stara się wykształcić synów i zapewnić córkom uczciwych i bogatych mężów. Mimo że politykuje z przyjaciółmi i popiera walkę Sa’da Zaghlula o wyzwolenie Egiptu (1919 r.) nie pozwala synowi Fahmiemu brać udziału w aktywnej działalności studentów. Stopniowo charakter Abd alDżawwada ulega jednak pozytywnej przemianie. Po wydaniu za mąż córek, tragicznej śmierci syna Fahmiego (w demonstracji, która miała być końcem angielskiej okupacji, a skończyła się strzelaniem do studentów) oraz perypetiach z hulaką Jasinem, który odkrył drugą twarz ojca – Ahmad Abd al-Dżawwad mięknie, od czasu do czasu okazuje cieplejsze uczucia córkom i żonie. W późniejszym okresie życia zostaje ogarnięty namiętnością do młodej lutnistki Zannuby, która zażądała od niego małżeństwa – potrafi jednak zrezygnować z drugiej żony, ze względu na swoją wierną i wyrozumiałą Aminę.