Jedna z głównych postaci tragedii Juliusza Słowackiego Lilla Weneda.
Król kraju Wenedów, ojciec ➞ Lilli i ➞ Rozy Wenedy oraz synów ➞ Lelum i ➞ Polelum. Gdy jego państwo zostaje napadnięte przez Lechitów, Derwid dostaje się do niewoli, gdzie wkrótce staje się ofiarą okrutnych zabaw królowej Gwinony (żony Lecha) i jej synów. Oślepiony przez Gwinonę zostaje następnie przywiązany za włosy do drzewa, by służyć za cel łuczniczych ćwiczeń lechickich książąt. Ale do obozu Lecha przybywa Lilla z braćmi, próbując zyskać uwolnienie ojca, a Polelum mistrzowskim rzutem toporem odcina Derwida od konara drzewa.
Stary król nie odzyskuje jednak wolność: rozwścieczona władczyni Lechitów wrzuca go do lochu pełnego jadowitych węży. I znów Lilla ratuje ojca: przybywa z czarodziejską harfą, której dźwięki trzymają gady z dala od udręczonego starca. Po raz trzeci Gwinona próbuje zabić Derwida, skazując go na śmierć głodową.
Tym razem córka ocala go, karmiąc liliami wodnymi ze swego wianka. Królowa Lechitów uwalnia w końcu Derwida, ale zatrzymuje czarodziejską harfę. Obiecuje ją zwrócić, gdy Lilla przyprowadzi jej ukochanego syna Lechona, pojmanego przez Wenedów w niewolę. Lilla wraca do Gwinony sama, bowiem Lechona zabiła jej siostra Roza. Daremnie Derwid czeka na cudowną harfę, której głos może dać zwycięstwo w bitwie Wenedom. Zdradziecki posłaniec Ślaz przynosi mu tylko ciało martwej córki, zamordowanej przez Gwinonę. Ślepy król, w obliczu osobistej tragedii, pewny klęski swego narodu, popełnia samobójstwo.