Główny bohater dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wyzwolenie.
Postać wyraźnie nawiązująca do swego imiennika z III części Dziadów A. Mickiewicza. Późnym wieczorem zjawia się w opustoszałym krakowskim teatrze, aby wystawić spektakl poświęcony współczesnej Polsce. Widowisko to staje się przeglądem postaw typowych dla rodaków, satyrą na przedstawicieli różnych grup społecznych. W kolejnym akcie Konrad wiedzie spór z Maskami, będącymi personifikacją różnych orientacji politycznych, społecznych i intelektualnych Polaków przełomu XIX i XX wieku. Maski są też ucieleśnieniem dylematów i rozterek wewnętrznych samego Konrada. W dyskusji z Maskami wyraża nadzieję na zbudowanie Polski realnej, normalnej, przypominającej inne państwa. Warunkiem do stworzenia takiej Polski jest definitywne uwolnienie się od ideologii romantycznej, od ciągłego życia przeszłością.
W imię ojczyzny wolnej od dyktatury "poezji grobowej" Konrad podejmuje walkę z Geniuszem, będącym symbolem romantycznego cierpiętnictwa, mesjanizmu, literatury tyrtejskiej. Spór ten kończy się wytrąceniem Geniuszowi z dłoni kielicha z napojem zapomnienia oraz okrzykiem: Poezjo, precz! Jesteś tyranem! W pustym teatrze bohater nawiedzony zostaje przez Erynie - greckie boginie zemsty, które go oślepiają. Niewidomy Konrad bezskutecznie próbuje wydostać się z teatru i wykreowanej przez siebie przestrzeni. Uwięziony i pozbawiony możliwości działania miota się po pustej scenie. Zakończenie utworu tchnie jednak nadzieją, że kiedyś Konrad wybieży w świat (...) wołając: Więzy rwij!