Bohaterka noweli Dobra pani Elizy Orzeszkowej.
Bezdzietna i bogata wdowa, należąca do Towarzystwa Dam Dobroczynnych w Ongrodzie. W ramach działalności dobroczynnej wyszukuje rodziny potrzebujące pomocy. Wiedziona miłosierdziem bierze na wychowanie sierotę - pięcioletnią Helkę, pozostającą dotąd na utrzymaniu krewnych, rodziny mularza Jana. Otacza dziecko zbytkiem, stroi w koronki, wstążki, tiule i atłasy, uczy francuskiego i muzyki, wreszcie zabiera w podróż po Włoszech. Za dobroć okazaną sierocie zyskuje wśród mieszkańców miasteczka podziw i szacunek.
Z czasem traci jednak zainteresowanie podopieczną, która z dziecka stała się podlotkiem. Znudzona i zniechęcona zarzuca Helce krnąbrność, nie odpowiada na jej czułości. Nawiązawszy romans z Włochem-artystą muzykiem, po- zbywa się dziecka z salonu - nakazuje służącej, pannie Czernickiej zabrać Helkę do garderoby, do której, jak się okazuje, prędzej czy później trafiali wszyscy dotychczasowi podopieczni Krzyckiej - Czernicka, papuga, pies Elf.
Po jakimś czasie, wybierając się za granicę, odsyła dziewczynkę do chaty mularza. Dla zabicia wyrzutów sumienia, zgodnie z obietnicą złożoną Janowi, łoży na jej utrzymanie.