Postać z powieści Poli Gojawiczyńskiej Dziewczęta z Nowolipek oraz jej drugiej części Rajska jabłoń.
Początkowo wydaje się, że sytuacja życiowa Amelki (zwłaszcza w stosunku do innych mieszkańców ubogiej, robotniczej dzielnicy Warszawy) nie jest najgorsza. W przeciwieństwie do swoich koleżanek ma przyzwoite mieszkanie, rodziców, a praca ojca (tapicer) wystarcza na utrzymanie jej i jej sióstr - Cechny, Heli i Feli. Wszystko jednak zmienia się po śmierci ojca, choć Raczyńskie starają się ukryć nędzę.
W końcu Amelce udaje się na krótko zatrudnić w charakterze pomocy domowej u bogatej staruszki. Razem z Cechną uczęszczają też na tajne komplety na Marszałkowskiej, co pozwala im z bliska zobaczyć "prawdziwe życie", jakie toczy się w centrum Warszawy. Wreszcie Amelka dostaje pracę u modystki. Zakochuje się w młodym urzędniku Michałowskim, ale miłość prowadzi do niechcianej ciąży, którą pod naciskiem ukochanego musi usunąć.
Wkrótce zresztą Michałowski wyrusza na front: wybucha I wojna światowa. Amelka pozostaje sama z matką i z ulgą decyduje się na małżeństwo z umizgującym się do niej od dłuższego czasu starym aptekarzem. Z czasem jednak ten związek stajesię dla młodej kobiety nieznośny. Wojna się skończyła, zaczęło się nowe życie, a aptekarz ani myśli zrobić Amelkę wdową. Ona sama szuka pociechy u kolejnych kochanków.
W końcu nie wytrzymuje sytuacji i podaje staremu mężowi śmiertelną dawkę środka usypiającego. I choć w procesie poszlakowym po śmierci aptekarza zostaje uniewinniona, pozostaje wewnętrznie załamana popełnioną przez siebie zbrodnią.
W przedwojennym filmie Józefa Lejtesa (1937 r.) rolę Amelki powierzono Tamarze Wiszniewskiej, w ekranizacji Barbary Sass (1985 r.) - Marcie Kubowicz.