Bohaterka powieści Stendhala Czerwone i czarne.
Trzydziestoletnia żona mera miasteczka Varrières, matka trzech chłopców, kochanka Juliana ➞ Sorela. Jest osobą prostoduszną, głęboko religijną, wykształcenie otrzymała w szkole zakonnej, prowadzonej przez sercanki. U boku znacznie starszego męża, gburowatego, niewrażliwego, myślącego jedynie o swej pozycji, wiedzie życie pozbawione jakichkolwiek przyjemności. Dzięki romansowi z młodym guwernerem odkrywa siebie jako kobietę. Z jednej strony dręczą ją wyrzuty sumienia z powodu występku, jakiego się dopuściła, z drugiej szczerze kocha Juliana i nie potrafi się mu oprzeć.
Pod- czas choroby jednego z synów postanawia zerwać z kochankiem i prosi Boga, by nie karał jej utratą dziecka. Gdy mąż z anonimowego listu dowiaduje się o wiarołomstwie Ludwiki, sprytnie uprzedza jego atak i żąda, by mąż oddalił guwernera. Ostatni raz ulega Julianowi, gdy ten - po roku pobytu w seminarium, a przed wyjazdem do Paryża - potajemnie ją odwiedza. Po otrzymaniu listu od margrabiego de la ➞ Mole z prośbą o opinię o Julianie, nie wiedząc, co uczynić, udaje się po poradę do swego spowiednika, który wystawia niepochlebne świadectwo Sorelowi, a pani de Renal przepisuje je własnoręcznie i odsyła markizowi.
Niegroźnie postrzelona z pistoletu przez rozeźlone- go krytyczną opinią Juliana, za co jej daw- ny kochanek został postawiony przed są- dem, wysyła do trybunału list w jego obronie. Odwiedza Juliana w więzieniu i prosi go o przebaczenie. Obiecuje skazańcowi, że zrezygnuje z myśli samobójczych i zaopiekuje się dzieckiem ➞ Matyldy. Obietnicy tej nie dane jej spełnić - umiera trzy dni po ścięciu Juliana. W ekranizacji powieści z 1954 r. (reż. Claude Autant-Lara) panią de Renal zagrała Danielle Darrieux, z 1993 r. (reż. Ben Bolt) - Alice Krige.