Bohater powieści Ład serca Jerzego Andrzejewskiego.
Czterdziestopięcioletni proboszcz w białoruskiej wsi Sedelniki; gdy piętnaście lat wcześniej zaczynał tu posługę, był pełen zapału i żarliwości. Z czasem zapał zamienił się w udrękę, a religijny żar w wątpliwość co do własnego powołania. Siecheń postrzega świat jako miejsce cierpienia, a samego siebie jako największego grzesznika. Pewnego dnia ratuje życie uciekającemu przed pościgiem Romanowi ➞ Morawcowi, wyciągając go w ostatniej chwili z bagien.
Umieściwszy wyczerpanego zbiega w leśnym szałasie, wysłuchuje jego spowiedzi. Daleki od wydawania wyroków, pochyla się nad cierpieniem zbiega, składając pocałunek na jego ręce. Tej samej nocy, wróciwszy do Sedelnik, ku swemu zdumieniu napotyka Annę, swoją dawną miłość, którą przed ponad dwudziestu laty nagle porzucił, wybierając seminarium.
Nie wiedział, że zrozpaczona Anna stanie się później prostytutką i kochanką Morawca. Patrząc na postarzałą, zniszczoną kobietę o rysach naznaczonych bolesnymi doświadczeniami, uświadamia sobie, że jego miłość do Boga została okupiona cierpieniem kochanej niegdyś kobiety. Ta zaś, widząc malującą się na twarzy Siechenia udrękę, w przypływie tkliwości udaje, że pomylił ją z kimś innym. Początkowo Siecheń - dla ocalenia własnego spokoju - chce dać temu wiarę, ale po wyznaniu przed kobietą swoich dawnych win pojmuje, że ma przed sobą właśnie Annę.
Tej nocy już nie zasnął, trawiony gorączką. Po porannej mszy, którą poprzedziła wieść o tragedii w rodzinie zmarłego po wypadku chłopa, Siemiona, ksiądz - zaopatrzony w chleb, wino i pieniądze - udaje się do szałasu uratowanego zbiega. W lesie traci przytomność - znajduje go Morawiec, który nie bacząc na ryzyko bierze go na ramiona i, zamiast kontynuować ucieczkę, rusza do Sedelnik.