Tytułowa bohaterka postmodernistycznej powieści amerykańskiego prozaika Donalda Barthelme’ego.
Królewna Śnieżka Barthelme’ego stanowi osadzoną w czasach współczesnych parodię klasycznej baśni. Bohaterka, dość zblazowana osóbka, już to niezdecydowana, już to rezolutna, mieszka z siedmioma krasnoludkami, którzy notabene zarabiają na życie myjąc wysokie budynki i produkując chińskie jedzenie w proszku dla niemowląt. Śnieżka utrzymuje z nimi stosunki intymne, a najczęstszym miejscem zbliżeń jest prysznic.
Została wyedukowana w Beaver College, gdzie odbyła najróżniejsze kursy, począwszy od gry na gitarze klasycznej, przez poezję brytyjskich romantyków i malarstwo olejne, a skończywszy na rozwoju osobowości i współczesnej prozie włoskiej. Śnieżka zachowuje się niebanalnie, na przykład pisze kilkustronicowy wiersz pornograficzny. Najwięcej czasu spędza stojąc w oknie z rozpuszczonymi bujnymi włosami o barwie hebanu (to aluzja do baśni braci Grimm o Roszpunce). Wprawdzie piękno jej włosów nie porusza Paula, książkowego księcia (który zaszywa się w klasztorze w Nevadzie), ale wprawia w zachwyt między innymi miejscowego gangstera, Hogona de Bergeraca, tudzież prezydenta Stanów Zjednoczonych.