Epizodyczna postać z dramatu Stanisława Wyspiańskiego Warszawianka. Pieśń z roku 1831.
Postać nie wypowiadająca na scenie ani słowa, posłaniec przybywający do podwarszawskiego dworku z pola bitwy pod Grochowem z meldunkiem dla dyktatora powstania, gen. ➞ Chłopickiego. Przekazuje też jednej z mieszkanek dworku wstążkę zbroczoną krwią jej narzeczonego, po czym salutuje i odchodzi. Legendarna jest kreacja w tej roli Ludwika Solskiego, utrwalona pastelem samego Wyspiańskiego.