(1906-83)
malarz, rysownik, scenograf. Studiował w krakowskiej ASP i w Paryżu. A. należał do scenografów, którzy doświadczenia nowoczesnego malarstwa potrafili znakomicie zaadaptować do potrzeb scenografii. W latach 30. związany z teatrem L. Schillera i W. Horzycy, tworzył z nimi nowe oblicze teatru i plastyki scenicznej. Po wojnie, w Łodzi, był scenografem Schillera; miał niezwykły zmysł syntetyczny, umiejętność łączenia groteski tekstu z budowaną prostym znakiem plastyką teatralną. Myślał o teatrze jako o sztuce wizualno-dźwiękowej, preferował abstrakcyjną skrótowość. Jego realizacje teatralne cechowała "muzyczność" - umiejętność przenoszenia rytmów dźwiękowych na rytmy i kody plastyczne (rozwiązywane np. kolorem). W późniejszym okresie twórczości współpracował m.in. z A. Bardinim, E. Axerem, J. Kreczmarem.