(1534-93)
– biskup; urodził się w Mediolanie 15 lutego. Jego rodzice wywodzili się z jednego z najznamienitszych rodów Genui. A. od młodości wyróżniał się czystością obyczajów, którą poprzysiągł Matce Bożej, i pobożnością. Po ukończeniu studiów w Padwie wrócił do Mediolanu i tam wstąpił do założonego przez św. ➞ Antoniego Marię Zaccarię zakonu barnabitów. Studia zakonne teologiczne i filozoficzne odbył w Pawii. W 1566 roku został wyświęcony na kapłana. Kontynuował studia, uzyskując stopień doktora. Niebawem na uniwersytecie w Pawii objął profesurę i funkcję dziekana fakultetu. W 1567 roku został wybrany przełożonym generalnym zakonu. Funkcję swą sprawował przez nieustanne wizytacje, listy, konferencje i osobiste zachęty. Św. ➞ Karol Boromeusz wybrał go sobie na spowiednika i doradcę. Był także kierownikiem duchowym późniejszego papieża Grzegorza XIV. W 1570 roku A. powołany został na stolicę biskupią w Aléria na Korsyce. Diecezja, którą objął, potrzebowała dobrego rządcy: udręczona była bowiem nieustannymi sporami, napadami na wyspę, rozbojami, aktami przemocy. Przez synody energicznie wprowadzał w życie uchwały Soboru Trydenckiego (1545-63).Warto tu wspomnieć, że m.in. założył jedno z pierwszych na świecie seminariów duchownych. Rozwinął także duszpasterstwo dzieci i chorych. Współcześni nazywali go „aniołem Korsyki i jej drugim apostołem”. Po dwudziestu latach Grzegorz XIV mianował go biskupem Pawii. Po roku, w czasie jednej z wizytacji, zapadł na febrę i zmarł 11 października w Colosso. Beatyfikowany został w 1742 roku przez Benedykta XIV, zaś w 1904 roku ogłoszony świętym. Ciało A. spoczywa w katedrze w Pawii. W Polsce święty jest bardzo mało znany. W liturgii wspominamy go 11 października.11 Św. Aleksander Sauli