papież (?-731)
urodził się w Rzymie; papież Sergiusz I (pontyfikat w latach 687-701) mianował go subdiakonem i bibliotekarzem; diakonem uczynił go papież Konstantyn (pontyfikat w latach 708-15) i zabrał ze sobą do Konstantynopola na rokowania z cesarzem Justynianem II; po śmierci papieża Konstantyna prawie jednogłośnie obrano go jego następcą, chociaż nie posiadał nawet święceń kapłańskich i otrzymał je 19 marca 715 wraz z sakrą biskupią. Wspierał chrystianizację terenów dzisiejszych Niemiec i Austrii, zwalczał skutki szerzącego się na Wschodzie ruchu obrazoburców; musiał ścierpieć akty odwetu ze strony cesarza w postaci ataków na terytoria Państwa Kościelnego i odpierać agresję Longobardów, którzy nawet najechali i zniszczyli Rzym; za jego pontyfikatu odbył się w Rzymie synod, poświęcony m.in. sakramentowi małżeństwa. Zmarł 11 lutego i w tym dniu jest czczony.