(z gr. oikos = dom, środowisko; logos = słowo, nauka) dosł. nauka o siedliskach organizmów żywych; termin wprowadzony 1869 przez E. Haeckela, który odnosił go zresztą wyłącznie do zwierząt i ich zależności od środowiska nieorganicznego i organicznego; e. uważa się dziś za jedną z podstawowych nauk biologicznych, zajmującą się badaniem wzajemnych zależności pomiędzy organizmami oraz ich zespołami a ich żywym i martwym środowiskiem; ważną rolę w rozwoju ekologii odegrały badania A. de Candolle'a, O. Drudego, K. Möbiusa, E. Warminga, S.A. Forbesa; rezultaty badań e. mają zastosowanie przy ochronie naturalnych zasobów przyrody przed ujemnymi konsekwencjami rozwoju gospodarki człowieka, zwłaszcza przemysłu, górnictwa, chemii itp.
GRODZIŃSKI, EKOARCHITEKTURA, WZROST ZEROWY, DEKLARACJA HABITAT, NOWA LEWICA, AGROEKOLOGIA, BIOMETEOROLOGIA, REKULTYWACJA, , REMMERT