(roln.)
narzędzie rolnicze służące do orania, a właściwie do spulchniania górnej warstwy gleby; zależnie od konstrukcji posiadała dwa i więcej zaostrzonych zębów; z czasem udoskonalona: tzw. s. dwupolicowa, umożliwiała częściowe odwracanie skiby; ciągnęły ją zwykle woły, czasami krowy, a nawet ludzie. Na ziemiach pol. s. znana od I tysiąclecia n.e., udoskonalona s. dwupolicowa rozpowszechniła się dopiero w XVI w.