(Plantago)
rodzaj roślin zielnych z rodziny babkowatych (Plantaginaceae); równolegle unerwione liście w przyziemnej rozecie, bezlistna łodyga zakończona zawierającym kwiaty kłosem; ok. 260 gat. rosnących w klimacie umiarkowanym, w Polsce 8 gat., m.in. B. ZWYCZAJNA (P. maior) - pospolity chwast o żółtozielonych kwiatach i szerokich, jajowatych, posiadających właściwości lecznicze liściach; rośnie na pastwiskach, przy drogach, brzegach wód, w rowach; B. LANCETOWATA (P. lanceolata) - nazywana potocznie psim języczkiem, pospolita na łąkach, pastwiskach, przy brzegach wód i rowów; kwiaty brunatne i lancetowate, liście lecznicze, w medycynie ludowej stosowane do powstrzymywania krwotoków.