(Berberis)
rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych (z rzędu jaskrowców); ok. 500 gat. występujących w klimacie ciepłym i umiarkowanym Eurazji, Ameryki i Afryki płn.; wiele gat. uprawianych jako ozdobne, np. b. japoński (B. thunbergii); w Polsce B. ZWYCZAJNY (Berberis vulgaris) - rośnie w całym kraju na terenach silnie nasłonecznionych; wys. do 3 m; liście jajowate, często przekształcone w ciernie, kwiaty żółtawe, miododajne, o nieprzyjemnym zapachu, owoce - czerwone, kwaśne (bogate w witaminę C) jagody, z których można robić przetwory; na liściach rozwija się grzybnia groźnego pasożyta - rdzy źdźbłowej (dlatego miejscami wycina się b.); z korzeni i drewna uzyskiwało się dawniej żółty barwnik używany do barwienia skór.
MAHONIA, berberis, BARWIERSKIE ROŚLINY