(Oenothera)
rodzaj roślin zielnych z rodziny wiesiołkowatych; ok. 200 gat.; pochodzi z Ameryki Płn., ob. także na innych kontynentach; liście pierzaste; kwiaty duże, barwne; często uprawiany jako roślina ozdobna, albo lecznicza; w Polsce w. Lamarcka i w. dwuletni wys. 60-90 cm, rośnie na suchych kamienistych zboczach, uprawiany dla dużych żółtych kwiatów, kwitnie VI-VIII.