(Panthera tigris)
największy drapieżnik z rodziny kotów; tułów dł. ok. 2 m, ogon ok. 1 m, wys. w kłębie ok. 1 m; dobrze umięśniony, sprężysty; sierść krótka, lśniąca; ubarwienie zmienne, od piaskowego do brunatnego, w czarne poprzeczne pręgi, brzuch jasny, ogon w czarne obrączki; u samców charakterystyczne bokobrody; zamieszkuje lasy, dżungle, sawanny; na zdobycz czatuje gł. w pobliżu wodopojów; odznacza się dobrym słuchem; skacze na odległość do 6 m, świetnie pływa, rzadziej wspina się na drzewa; poluje na antylopy, jelenie, dziki i liczne drobne ssaki, ryby, a także zwierzęta domowe; samica rodzi raz w roku, z reguły 2-3 młode w miocie, a następnie opiekuje się potomstwem do 3 roku życia; t. występuje w płd.-wsch. Azji i na Malajach, tworzy kilka podgat. (t. syberyjski, t. chiński, t. indyjski zw. bengalskim lub królewskim, t. sumatrzański, t. jawajski); niektóre gat. zagrożone wymarciem, np. t. syberyjski, którego przybliżona liczba osobników wynosi ok. 200. Światową populację t. szacuje się na ok. 7500 sztuk.