1. w Europie Zach. i koloniach ang. w Ameryce Pn. późnośredniow. i wczesnonowoż. (do ok. poł. XVIII w.) zjawisko społ. polegające na demaskowaniu i skazywaniu przede wszystkim kobiet rzekomo oddających cześć diabłu, rzucających uroki i czary. Olbrzymią rolę w umocnieniu przekonania o występnych czynach czarownic odegrała praca H. Kraemera i J. Sprengera Malleus maleficarum (Młot na czarownice) z 1486 wielokrotnie wznawiana w XVI i XVII w. Tortury stosowane podczas przesłuchiwania podejrzanych kobiet prowadziły do ujawniania przez nich kolejnych wspólniczek, co rozszerzało łańcuch podejrzanych. Szczyt polowań przypadł na okres od połowy XVI do końca XVII w. 75% procesów odbyło się w Cesarstwie Niem., Francji i Szwajcarii. Najmniej procesów zanotowano na wsch. Europy (Litwa, Moskwa). Szacuje się, że w l. 1450-1750 miało miejsce ok. 110 000 procesów. W XVIII w. pod wpływem Oświecenia kolejni władcy zakazywali procesów o czary; 2. termin używany czasem na określenie zapoczątkowanej w USA ok. 1950 przez senatora J. McCarthy'ego akcji demaskowania prawdziwych i domniemanych agentów ZSRR w administracji i życiu publicznym. Zob. też maccartyzm.
- POLOWANIE NA CZAROWNICE, prześladowanie mniejszości...
- ŁAZARKIEWICZ, Piotr (ur. 1954)
- MACCARTYZM, nurt w polityce wewn.(...)