często spotykane określenie sporu o Wilno toczonego w okresie międzywojennym między Litwą, uznającą to miasto za swoją stolicę, a Polską, zdaniem której gród ten zamieszkany i otoczony przez tereny zasiedlone w większości przez ludność polską powinien należeć do Rzeczypospolitej. Wojska pol. po raz pierwszy zajęły Wilno w IV 1919, jednak utraciły je w V 1920 w czasie ofensywy Armii Czerwonej. Wtedy to bolszewicy oddali Wileńszczyznę Litwie. Przynależność Wilna do Litwy została uznana przez zwycięskie mocarstwa; pod ich naciskiem musiał też to uznać pol. premier W. Grabski. W tej sytuacji za wiedzą J. Piłsudskiego dowodzona przez gen. L. Żeligowskiego dywizja litew.-białoruska 9 X 1920 samowolnie zajęła Wilno. Potem sejm utworzonej na Wileńszczyźnie tzw. Litwy Środkowej poprosił rząd w Warszawie o przyłączenie tej ziemi do Polski, co nastąpiło w 1922. Posunięcia te spowodowały trwały konflikt między Polską a Litwą i zerwanie kontaktów między oboma państwami.
- Nowosilcow Nikołaj N., (1761-1836)
- Siemaszko Józef, (1798-1869)
- PARCZEWSKI, Alfons (1849-1933)