założony w VI w. przez Benedykta z Nursji i oparty na jego regule męski zakon kontemplacyjno-czynny, zakładający harmonijne połączenie modlitw z pracą umysłową i fizyczną, przy założeniu samowystarczalności każdego opactwa; opactwa b. szerzyły kulturę rolną (ogrodnictwo) i hodowlaną (pszczelarstwo), opiekowały się szpitalami, prowadziły szkoły; w kręgu b. dokonała się reforma pisma i wprowadzenie kaligraficznej minuskuły, używanej do dziś; skryptoriom b. zawdzięcza Europa przechowanie dzieł starożytności, przepisywanych gł. w klasztorze na Monte Cassino; na regule św. B. oparli się potem cystersi, kameduli, a także gałąź żeńska - benedyktynki, sakramentki, loretanki; w Polsce klasztory m.in. w Tyńcu, na św. Krzyżu, w Lubinie.
ADALBERT, SZAFUZA, PIĘCIU BRACI POLSKICH, SCHOLASTYKA, ANONIM GALL, ANSGARY, MARIA LAACH, SANKT GALLEN, ANASTAZY Z MONT-SAINT-MICHEL, EINSIEDELN
- benedyktyni, najstarszy zakon w chrześcijaństwie...
- BENEDYKTYN, likier z przeszło 40...
- Monte Cassino, wzgórze w środk. Włoszech;...