(ur. 1916)
powieściopisarka. Studiowała pedagogikę, później nauki społ. na UJ i uniw. w Łodzi, do wybuchu wojny pracowała jako pedagog i redaktor działu audycji radiowych dla dzieci. W czasie wojny działała w konspiracji, schwytana przez gestapo aż do wyzwolenia była więźniem Oświęcimia, występowała jako świadek w procesie norymberskim. Prawie cała jej twórczość dotyczy lat okupacji, w tym głównie przeżyć obozowych. Pisarstwo Sz. często ma charakter dokumentu, czego wymownym przykładem jest głośna powieść o oświęcimskim obozie zagłady Dymy nad Birkenau (1945). Przeżycia obozowe zawarła także w dokumentalnej relacji Łączy nas gniew (1955), ich echa znajdują się w opowiadaniach Chleb i nadzieja (1958), Puste miejsce przy stole (1963) oraz w powieściach Zapowiada się piękny dzień (1960), Krzyk wiatru (1965), Niewinni w Norymberdze (1972). Antologią pamięci l. 1939-45 jest Więzienna krata (1964). Autobiograficzną beletrystyką, wzbogaconą impresjami o urodzie Mazowsza jest Wilcza jagoda (1977), natomiast do starszych dzieci adresuje tematykę harcerską w powieści Czarne Stopy (1960) i Nowy ślad Czarnych Stóp (1973).
- SZMAGLEWSKA, Seweryna (1916-92)
- SEWERYNA, Żeńska forma imienia...