Pseud. El-y - poeta, dramato - pisarz. Urodzony 11 września 1838 r. w Kaliszu.
Podczas studiów w Akademii Medyko - Chirurgicznej w Warszawie uczestniczył w pracach konspiracyjnych i z tego powodu musiał wyjechać za granicę (Wrocław, Paryż, Heilderberg), gdzie studiował nauki społeczne. Związany z obozem "czerwonych" był członkiem powstańczego tzw. rządu wrześniowego. Po upadku powstania wyemigrował, do Królestwa nie mógł wrócić. Od roku 1867 mieszkał we Lwowie, od 1870 w Krakowie. Często podróżował, był propagatorem turystyki tatrzańskiej. Był współzałożycielem Tow.
Oświaty Ludowej (1882), członkiem Rady Miejskiej Krakowa (1894), posłem na Sejm Krajowy (1889). Od 1882 w składzie redakcji "Nowej Reformy", od 1889 jej redaktor naczelny. Debiutował poematem Sen grobów (1865) po- święconym powstaniu styczniowemu. Znany głównie jako subtelny liryk, bliski parnasizmowi, także autor erotyków oraz liryków krajobrazowych opisujących Tatry. Najwybitniejsze dzieło to cykl 30 sonetów filozoficznych Nad głębiami (1883-92). Zmarł 2 sierpnia 1897 roku w Krakowie. Pochowany na Skałce.