Alfabet łaciński

Protoplaści Rzymian, Latynowie, ok. połowy VII w. p.n.e. zaadaptowali do swych potrzeb pismo greckie – prawdopodobnie za pośrednictwem Etrusków. Alfabet łaciński liczy 21 znaków. Początkowo litera c oznaczała zarówno dźwięk k, jak i g (dopiero w III w. p.n.e. z C przez dodanie kreseczki utworzono G) – stąd dwojaka forma zapisywania popularnego imienia Gaius (zachowana i przez nas, zgodnie z wieloletnią tradycją – jest zatem Gaius Iulius Caesar, ale Caius Plinius Ceacilius) Najstarszy znany zapis w piśmie łacińskim pochodzi z ok. 600 r. p.n.e. – jest to poprowadzony z prawej w lewo (dopiero w IV w. p.n.e. ustalił się dziś stosowany sposób pisania, z lewa w prawo) napis na złotej agrafie z Praeneste.