Apokryfy Nowego Testamentu przekazują informacje o Jezusie i apostołach naśladując gatunki literackie Nowego Testamentu. Są wśród nich ewangelie, dzieje, listy i apokalipsy. Zawierają dane o niewielkiej wartości historycznej i mało wiarygodne, jeśli chodzi o samego Jezusa, są jednak cennym świadectwem starożytnego chrześcijaństwa. Dostarczają wielu informacji o powstawaniu kanonu Nowego Testamentu i o teologicznej różnorodności we wczesnym Kościele.
Ewangelie apokryficzne: Protoewangelia Jakuba, Ewangelia Piotra, Ewangelia Hebrajczyków, Ewangelia Egipcjan, Ewangelia Tomasza.
Dzieje Apostolskie apokryficzne: Dzieje Pawła, Dzieje Andrzeja, Dzieje Piotra i Pawła, Dzieje Filipa.
Listy apokryficzne: Trzeci List do Koryntian, List do Laodycejczyków, Listy Pawła i Seneki, List Tytusa.
Apokalipsy apokryficzne: Apokalipsa Piotra, Apokalipsa Pawła, Apokalipsa Jakuba, Apokalipsa Marii.
Zbiór stu czternastu powiedzeń Jezusa. Powstała prawdopodobnie w drugiej połowie II wieku w Syrii, a została odkryta w 1945 roku. Księga ta nie jest ewangelią w rodzaju Ewangelii kanonicznych, ponieważ nic nie mówi o narodzinach, działalności, i o męce Jezusa. Przypomina, jeśli chodzi o formę, hipotetyczny zbiór zwany źródłem Q. Część powiedzeń, przypowieści i przysłów przypomina teksty Ewangelii synoptycznych, jednak większość wydaje się niezależna od wersji kanonicznych.