Poemat składa się z sześciu przygód bohatera. Zaczyna się od opisu jego dzieciństwa i romansu z Donną Julią, zamężną przyjaciółką matki.
Odkrycie tego romansu sprawia, że Don Juan musi uciekać z kraju i w pieśni drugiej widzimy go jako rozbitka na samotnie dryfującej łodzi. Trzecia część dotyczy Haidée, córki greckiego pirata, która znajduje Don Juana na brzegu morza na wyspie, gdzie ma bazę jej ojciec. Haidée zakochuje się w Don Juanie, ale po powrocie ojca młodzieniec zostaje schwytany i sprzedany na targu niewolników w Konstantynopolu. Tam dzielnie znosi awanse Gulbeyaz, ulubionej żony sułtana. Potem ucieka i zaciąga się do armii rosyjskiej. Jego dzielność i czar osobisty stają się tak sławne, że nawet caryca Katarzyna II nie potrafi im się oprzeć i robi z niego swego faworyta.
Ostatnia przygoda Don Juana zaczyna się w chwili, gdy caryca wysyła go do Anglii z misją dyplomatyczną. Na angielskich salonach Don Juan bryluje między trzema wielbicielkami: bogatą Aurorą, Adeliną, która jest żoną polityka i księżną Fitz-Fulke. Poemat nie ma zamkniętej formuły - jeszcze pół roku przed śmiercią Byron mówił, że napisze następnych sto pieśni, żeby w ten sposób ukarać krytyków, którym się ten utwór nie podobał. Don Juan jest rodzajem powieści łotrzykowskiej pisanej w formie wiersza, gdzie dygresje są ważniejsze niż zwroty akcji. Byron mówi o polityce, o miłości, o poezji, o sławie, o londyńskiej śmierci towarzyskiej. Po- trafi być bardzo zjadliwy w swej krytyce.