John Fowles (ur. 1926), pisze pozornie tradycyjne powieści, mimo to bywa uważany za jednego z głównych przedstawicieli angielskiej powieści eksperymentalnej.
Nie ma na jego koncie wielu utworów, są to powieści The Collector (Kolekcjoner, 1963), The Magus (Mag, 1966), Daniel Martin (1977), Mantissa (1982), A Maggot (Lawa, 1985) i kilka opowiadań. Najbardziej znaną i komentowaną jest The French Lieutenant’s Woman (Kochanica Francuza, 1969). Historia nie jest zbyt oryginalna i opowiedziana w tradycyjny, wiktoriański sposób. Zamożny, zaręczony kawaler poznaje przypadkiem dziewczynę, która jest porzuconą kochanką oficera francuskiej marynarki. Dla niej zrywa z narzeczoną, co nie pozostaje bez wpływu na jego pozycję w towarzystwie.
Jego wybranka, Sara, kiedy chce ją poślubić, ucieka. Chce pozostać kobietą niezależną. Nowatorstwo Fowlesa polega tu po pierwsze na osadzeniu tradycyjnego narratora w perspektywie czasowej współczesności, a więc o wiele później niż akcja utworu. Po drugie autor w rozstrzygających momentach zawsze proponuje nam wariantowe rozwiązania. Może być tak, że Sara już wcześniej zakochana w Charlesie, wcale nie była kochanką Francuza. A w zakończeniu pojawiają się 2 wersje: najpierw Sara przychodzi do Charlesa z ich dzieckiem na ręku i zostają razem. Potem włącza się narrator i obwieszcza, że jednak nie mieli dziecka, a Sara odeszła i jest szczęśliwa bez Charlesa. Mamy w ten sposób kilka możliwych rozwiązań sytuacji: od konwencjonalnego, wiktoriańskiego przez romantyczno-sentymentalne po feministyczne. Waga tego literackiego eksperymentu polega na wprowadzeniu gry z czytelnikiem, który może wybierać rozwój akcji.