Księgę I otwiera gwałtowny spór dwu wodzów greckich: ponieważ Agamemnon musi zwrócić Chryzeidę, uprowadzoną córkę kapłana Apollina Chryzesa (musi, ponieważ w przeciwnym razie obrażony bóg nie oddali trapiącej armię zarazy), odbiera Achillesowi pierwotnie przyznaną mu jako zdobycz wojenną Bryzeidę. Odebranie przez wodza naczelnego branki oznacza zniewagę dla honoru, spór toczy się zatem nie tyle o samą dziewczynę, co raczej o należny wojownikowi szacunek. Nie mogąc sprzeciwić się rozkazowi głównodowodzącego, Achilles wycofuje się z walk, a co więcej prosi matkę, morską boginkę Tetydę, o wstawiennictwo u najwyższego z bogów, Zeusa – od tej pory szczęście ma sprzyjać Trojanom.
W księdze II Zeus zsyła Agamemnonowi zwodniczy sen, w którym zapowiada mu rychłe zwycięstwo; tu również znajduje się sławny katalog okrętów, czyli spis obecnych pod Troją sił greckich (w późniejszych czasach obecność w Katalogu wzmianki o oddziałach którejś z poleis greckich stanowiła nie lada powód do chwały: np. Solonowi przypisuje się dopisanie fragmentu o kontyngencie ateńskim).
Księgi III-VII wypełnia opis bitwy, rozgorzałej po złamaniu układu, w myśl którego o wyniku wojny trojańskiej miał rozstrzygnąć pojedynek Parysa z Menelaosem. Znajduje się tu też kilka interesujących i godnych wspomnienia fragmentów: w księdze III Helena wskazuje królowi Troi, Priamowi, kolejnych wodzów greckiej armii, w księdze VI natomiast trojański wódz Hektor w długiej, lirycznej scenie żegna się z żoną, Andromachą, i synem.
Księgi VIII-IX przedstawiają kolejną bitwę, poprzedzoną radą bogów, w czasie której Zeus kategoryczne zabrania niebianom wtrącania się w wydarzenia na ziemi. W księdze IX szereg klęsk poniesionych przez Greków zmusza Agamemnona do zmiany postawy i wódz postanawia przebłagać Achillesa. Niemniej poselstwo dwu znanych z mądrości i wymowności wodzów, Nestora i Odyseusza, nie przynosi oczekiwanego rezultatu.
Księga X, znana też jako Doloneia, przedstawia nocną wyprawę Odyseusza i Diomedesa do obozu trojańskiego sprzymierzeńca Rezosa, w czasie której dwu bohaterów dokonuje rzezi śpiących przeciwników.
Księgi XI-XV ukazują trzecią z kolei bitwę, w czasie której Trojanie podchodzą pod greckie okręty. Wobec groźby klęski, w księdze XIV Hera z pomocą boga snu usypia na krótko Zeusa – w tym czasie Ajas (Ajaks) z powodzeniem odpiera trojańskie natarcie.Kolejne księgi opisują bohaterskie czyny i śmierć przyjaciela Achillesa, Patroklosa, który ginie z ręki Hektora(XVI), walkę o zwłoki poległego (XVII) i żałobę głównego bohatera, a wreszcie wykuwany dlań przez Hefajstosa oręż (XVIII): wreszcie w księdze XIX Achilles postanawia wrócić do walki, chcąc pomścić śmierć przyjaciela.
Księgi XX-XXII ukazują przewagi Achillesa, jego okrucieństwo, które oburza rzecznego boga Skamandra, oraz pojedynek z Hektorem, zakończony śmiercią obrońcy Troi.
Księga XXIII opisuje igrzyska pośmiertne ku czci Patroklosa, a księga XXIV wyprawę Priama po ciało syna, Hektora. Iliada kończy się opisem przygotowań do pogrzebu tego ostatniego.