Zamykają okres pogańskiej prozy łacińskiej trzy nazwiska: Symmachus, Makrobiusz i Martianus Capella. Pierwszy z nich, wybitny mówca i polityk, prefekt miasta Rzymu w latach 383-385, reprezentował racje pogan w sporze o posąg bogini Zwycięstwa i pozostawił obfitą korespondencję, zebraną w 10 księgach. Drugi, Ambrosius Theodosius Macrobius (V w. n.e.), pozostawił po sobie Saturnalia (7 ksiąg dialogów poświęconych problemom religijnym i antykwarycznym) i Komentarz do Snu Scypiona. Po trzecim wreszcie pozostało 9 ksiąg Zaślubin Merkurego i Filologii, pełnego neoplatońskich alegorii dzieła, w którym zawarta jest suma osiągnięć starożytnej nauki i kultury.
Koniec literatury pogańskiej
Literatura światowa