Literatura okresu hellenistycznego

Początek okresu hellenistycznego wyznacza śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 p.n.e., koniec – narodziny cesarstwa rzymskiego. Intensywne kontakty ze Wschodem, absolutna kulturalna dominacja egipskiej Aleksandrii patronat władców Egiptu – oto co najbardziej rzuca się w oczy, kiedy spojrzeć na historię ówczesnej literatury. Dwór Ptolemeuszy, począwszy od Ptolemeusza II Filadelfosa, przez długi czas skupia największe umysły i talenty epoki: dwie założone przez władcę instytucje, Muzeum i Biblioteka Aleksandryjska, stają się największym w swoich czasach ośrodkiem badań literackich: to tu dokonuje się podziału Iliady i Odysei na księgi, tu również Arystarch, piąty z kolei kierownik Biblioteki, którego imię stanie się dla starożytnych synonimem krytyki tekstu, ustala ostateczny tekst poematów Homera. Katalog tej samej Biblioteki (legenda głosi, że w myśl wydanego przez Filadelfosa edyktu, każdy przybywający do Aleksandrii statek musiał zostawić w mieście przywiezione zwoje) spisał wielki poeta Kallimach, a na jej czele stali uczeni tej miary, co Zenodot z Efezu, Apolloniusz Rodyjski, geograf Erasitratos, znakomity krytyk literatury Arystofanes z Bizancjum czy wreszcie wspomniany już Arystarch.