Maedia aetas lub medium aevum, czyli średniowiecze – to najdłuższa epoka w dziejach zachodniej kultury europejskiej. Warto od razu powiedzieć, że chodzi tutaj właśnie o „średniowiecze Zachodu”, o wspólne duchowe dobro średniowiecznej Europy Zachodniej, która w tym kontekście nie jest znaczeniem geograficznym, lecz obszarem, na którym panuje łacińskie (a nie greckie czy później bizantyńskie) chrześcijaństwo; jest to także obszar, gdzie podstawą życia intelektualnego są dzieła łacińskich klasyków, czyli rzymskich autorów pogańskich czytanych w szkole.
Zachód europejski w średniowieczu to zatem kraje, które były związane z Kościołem zachodnim, z Rzymem. Wybitny polski historyk, Aleksander Gieysztor, streszczając opinie kilku badaczy, pisze o Europie Zachodniej w średniowieczu: