Urodził się w 1926 roku, filozof z wykształcenia, debiutował jako poeta - jego próby liryczne pozostają pod wyraźnym wpływem estetyki nadrealizmu i koncepcji André Bretona, którego znał osobiście.
Działalność prozatorską rozpoczyna w 1954 roku powieścią Mediolański pasaż (Passage de Milan), zauważoną przez krytykę literacką. W dwa lata później ukazują się Odmiany czasu (L’Emploi du temps), wyznaczające poetykę wybraną przez autora, którego teoretyczne przemyślenia zawarte są w zbiorze artykułów pisanych od 1960 roku, wydanym w Polsce pod tytułem Powieść jako poszukiwanie (1971).
Celem poszukiwań tych są przede wszystkim, kategorie czasu i przestrzeni przetworzone w świadomości bohatera-narratora. Tak jest w najbardziej znanej powieści Butora Przemiana (La Modification, 1957). Późniejsze powieści Dégrés (Stopnie, 1960) czy Mobile (1962) były mniej zauważone przez czytelników i ustępują twórczości eseistycznej autora, który rozważa analogie między muzyką, malarstwem i literaturą.