Pliniusz Młodszy

Siostrzeniec admirała-encyklopedysty, Caius Caecilius Secundus (po adopcji przez wuja Caius Plinius Secundus), czyli Pliniusz Młodszy (61/62- ok. 113), uczeń Kwintyliana, retor i poeta, gubernator Bitynii w roku 111, przeszedł do historii nie z racji swoich dokonań na polu polityki czy wymowy (z jego mów przetrwał do naszych czasów jedynie Panegiryk ku czci Trajana, wygłoszony z okazji mianowania pisarza na urząd konsula zastępczego, suffectus), ale jako autor pokaźnej, podzielonej na 10 ksiąg, kolekcji listów. Listy te, zebrane przez samego autora (nie mamy więc do czynienia z przypadkowym zbiorem, ale z przemyślaną kompozycją), pozwalają nam spojrzeć na codzienne życie wyższych klas społeczeństwa epoki Trajana, na dyskutowane w tych sferach tematy, dominujące gusty literackie etc. Za szczególnie interesującą uchodzi korespondencja Pliniusza z historykiem Tacytem (to właśnie on jest adresatem dwu listów opisujących wybuch Wezuwiusza w 79 r. i śmierć Pliniusza Starszego) oraz zgromadzona w księdze X korespondencja z Trajanem. Ta ostatnia pochodzi z okresu, kiedy autor przebywał w Bitynii i zawiera szereg bezcennych informacji na temat funkcjonowania prowincjonalnej administracji rzymskiej, szczególnej sławy zaś przyczynił jej fakt, że za namiestnictwa Pliniusza w prowincji przeprowadzono śledztwo w sprawie chrześcijan.